- ηπιότητα
- ητο να είναι κανείς ήπιος: Φέρθηκε με ηπιότητα. – Το λόγο του τον διέκρινε η ηπιότητα.
Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого). 2014.
ηπιότητα
Look at other dictionaries:
ηπιότητα — η (AM ἠπιότης) [ήπιος] η ιδιότητα τού ήπιου, η πραότητα αρχ. ευπείθεια … Dictionary of Greek
ἠπιότητα — ἠπιότης gentleness fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Jacqueline de Romilly — Pour les articles homonymes, voir Romilly et Worms. Jacqueline Worms de Romilly Nom de naissance Jacqueline David Activités Helléniste, philologue, écrivain et professeur Naissance … Wikipédia en Français
насыщениѥ — НАСЫЩЕНИ|Ѥ (16), ˫А с. 1.Действие по гл. насытити в 1 знач.: ни б҃атьство земноѥ. ни ѹтробы насыщеньѥ брашно(м). (ϑεραπεύουσι!) ГБ XIV, 194б. 2. Сытость, насыщение: снѣдше хлѣбы не на грѣхъ къ б҃ѹ насыщениѥ своѥ принесоша (τὸν χορτασϑήν) ПНЧ 1296 … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
αγανοφροσύνη — ἀγανοφροσύνη, η (Α) [ἀγανόφρων] καλή συμπεριφορά, ηπιότητα, γλυκύτητα, ευγένεια … Dictionary of Greek
γλύκα — η 1. η ιδιότητα τού γλυκού, η γλυκιά γεύση 2. απόλαυση, ευχαρίστηση, ηδονή 3. η απαλότητα, η ηπιότητα («η γλύκα τού καιρού, τής φωνής, τού καντηλιού») 4. η ανακούφιση («...τ αγέρι τού Μαγιού τόση δροσιά και γλύκα χύνει... στα σωθικά», Βαλαωρ.) 5 … Dictionary of Greek
επιείκεια — Όρος που στην περιοχή του δικαίου έχει προσκτήσει ποικίλες έννοιες. Στην αριστοτελική ηθική φιλοσοφία (Ηθικά Νικομάχεια, κεφ. Ε 14.1137 b, 26 επ.) το «επιεικές» είναι η βαθύτερη, πληρέστερη, περιεκτικότερη πραγμάτωση της δικαιοσύνης, που ο νόμος … Dictionary of Greek
ευκρασία — η (ΑΜ εὐκρασία, Α και εὐκρασίη) [εύκρατος] 1. η γλυκύτητα τού καιρού, η ήπια θερμοκρασία, η ηπιότητα τού κλίματος («ἐν ταῑς εὐκρασίαις» στα εύκρατα κλίματα, Θεόφρ.) 2. (για πρόσ.) η καλή κράση τού οργανισμού, η καλή ιδιοσυγκρασία («εὐκρασία τοῡ… … Dictionary of Greek
ευοργησία — εὐοργησία, ἡ (Α) [ευόργητος] ηπιότητα διαθέσεως, πραότητα («ὅς τὴν ἐμὴν πέποιθεν εὐοργησίᾳ ψυχὴν κρατήσειν», Ευρ.) … Dictionary of Greek
ευόργητος — η, ο (Α εὐόργητος, ον) αυτός που οργίζεται εύκολα, ο οξύθυμος («εὐόργητος γάρ ἐστι καὶ οὐ πρᾱος») αρχ. 1. αυτός που φέρεται με πραότητα, ο ήρεμος («εὐόργητος πρὸς τὸ πρέπον», Γοργ.) 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ εὐόργητον η ευοργησία, η πραότητα. επίρρ … Dictionary of Greek
